TACİZ SEVİŞMELER VE KURŞUN-KALEM CİNAYETLERİ!

I

/Kendine ümitle bakabilmeliydi insan
sevdalara, kavgalara yeniden merhaba diyebilmeliydi.../


Ve usul usul gülümseyerek merhaba dedim
her gün kalabalýklardan çaldýðým yalnýzlýðýma
çalarak kendimi, dizeleri yaralý þiirlerden

merhaba dedim...
umut tellallarý ve sevgi tacirlerine!

biliyorum, zaman yetmeyecek yaralarýmýzý sarmaya
filozoflar, þairler ve kutsal kitaplar yetmeyecek

ve yetmeyecek, harflerin kendini astýðý þiirler
makyajsýz yalnýzlýklarý tanýmlamaya!..

yetmeyecek en ölümcül intihar müsveddeleriniz
günahlarýnýzdan arýnmaya...

içinizden þiirler d/üþüyor tutun þiirleri yoksa-
azalýr söz
þairler ölür
þiirler yetim kalýr!
azalýr sevgi/tükenir insan...

merhaba dedim!..

uzaklarda bir Mecusi, kendi ateþine su taþýrdý
hayata býçak çekmiþ fahiþeler, prezervatif giydirirlerdi,
iðdiþ edilmiþ düþlerine ve intihara meyilli acýlarýna!..
ama þiirler yetmeyecek
hayatýn enkazýnda saklanmýþ-
yaþamlarýn öz geçmiþini anlatmaya!..

II

yarayý ver býçaðýný unutma
anlamýný ver anlamýný!
sen kendine nasýl olsa yeni bir anlam bulursun

III

acýklý acýklý bakýyorum
akþamýn kirli sabýkasýnda, kendiyle çarpýþan hayatlara
kendini sömüren, tuzak sevgiler
ihanet kývamýnda, yalancý evlilikler!..
deðiþ tokuþ yapýlan, yalnýzlýklar
tutkusuz, coþkusuz ve sevgisiz kalabalýklarla
ama kalabalýklar yetmeyecek yalnýzlýklara!..

ihanet Antolojilerinden
pantolon fermuarýna
indirgenmiþ aþklarýn, kiralýk katiliyim!
ama öldürmek yetmeyecek!..

ve sevmek yetmeyecek, ölü aþklarý diriltmeye!..

çünkü, herkes aldatýyor yarasýný-baþka bir yarayla!..
yalnýzlýðýný, baþka bir yalnýzlýkla!..

oysa hepimizin kaygýlý beklentileri
iniltili hüzünleri, emanet sevinçleri vardý
ve adý yalnýzlýk olan, doðum lekesi ayrýlýklarý!..

sesimizi yitirecek kadar, ana-dili saðýr sessizliðimiz vardý
ve hepimize yetecek kadar tedariksiz acýlarýmýz!..

aðlayabilecek gözlerimiz, sýzlayacak vicdanýmýz vardý
kimine derin ahlarýmýz, kimine uzun soluklu off’larýmýz
parmaklýklarý ve tel örgüleriyiz, sahipsiz, baþý bozuk yasalarýn!..

IV

aðlayarak uyanýyor rüyalarým
bir gün mutlaka bitecek diyorum
bu yaðma
bu gasp
bu acýmasýz sistem!

ve yeniden merhaba diyeceðiz elbet, içimizde yarým kalmýþ özgürlüklere
bir nehir gibi akacaðýz, bir gün yasaklandýðýmýz denizlere
yuvarlanarak uçurum yüzünde zamanýn
silip atacaðýz, sancýlý hecelerden, en günah sayýlan suçlarýmýzý!..



(Birdal ERDOÐMUÞ/2008)



Sosyal Medyada Paylaşın: