Ruhuınu şieytana satan kadın

kýyýsýnda yaþýyordu hayatýn
kendince.
herþeye sahipti,her þeye ragmen.
bir tek yüregi boþtu, arýyordu,
çýktý karþýsýna bir güzel kadýn.
tam aradýgý gibi,
belki de aptaldý adam.
hiç aþýk olmamýþtý ki,
aþkýda bilmiyordu hiç.
ve
delicesine tutuldu kadýna,
kadýnda ona (veya öyle sandý adam)
aldý çýkardý kadýný buludugu ortamdan,
bag bozumu kirli kaldýrýmlardamn,
agzý leþ kokan müsveddelerden,
kirli þarap þiþelerinden.
devam etti aþklarý türlü zorluklara ragmen,
hiç bir þey esirgemedi
adam,
yaþamak istedigi her þeyi sundu kadýna.
bir gün.
þeytanmý girdi kadýnýn kanýna,
yoksa þeytaný mý uyandý,
belkide sýkýlmýþtý adamdan.
ne zaman þeytan girmi,þti ruhuna
bir sel felaketinde mi
inþaat iþçilerinin yanýk seslerini duyuncamý
yoksa o nasýrlý elleri görüncemi.
o masum
o sevdalý
o mahzun
kadýn gitmiþti adamýn parasýkalmayýnca
aþký da bitmiþti o zaman kadýnýn.
ve kadýn
klevyeye ilk dokunuþunda
kaderini yazmaya baþlamýþtý artýk.
araya günleri
aylarý, yýllarý koydu kadýn,
adam anladý ama
gec anladý her þeyi.
kadýn ruhunu þeytana sattý
bedeli ne kadar
yoksa kanlý yastýkmý
Sosyal Medyada Paylaşın: