Hakkıyla vakıf olsam, hiç ağlamasam!
Belki de gülüp geçiyorsun
Gönlümün meskûn mahallinde ki firkati hiç önemsemiyorsun
Þehre dilmeye amade olan sessiz melalimi dinlemek istemiyorsun, sitem ediyorsun
Gönle haz bahþeden, umudu sürura dönüþtüren, hicrana refakat ettireni bilmiyorsun
Bilme ki ne söyleyeyim
Yüreðimin figanýný ummanýn müsamahasýna sýðýnýp dökeyim
Bir ömür sukut edeyim, hýçkýrýklarýmý kuytu köþelerde dile getirip inleyeyim
Hasretin feryadýný, umudun þiarýný sabýrla derleyeyim ve nasibime kanaat edeyim
Ne sabahýn kuþatan ahý
Ne gecenin halimi tarumar eden ilgasý, ruhumu sýzlatan firaký
Nazarlarým hazana yöneliyor, burukluk sineme acý veriyor, fark ettiren sancý
Boynum bükük, hicran bir ömür refakat etti halime sessiz çýðlýðým dinmeyen acý
Kalbi ihsana eriþmeliyim
Arifin taliminden geçmeyi ve eþiðinde nefeslenmeyi bilmeliyim
Ne kadar gün yüzüne hasret umudum varsa, hikmet-i sebebini sual etmeliyim
Bahtým hangi vaktin lahzasýnda vuzuha eriþecek, ümitle niyaz edip, beklemeliyim
Elbet bir gün dinecek ahým
Ruhuma sancý veren derin sýzým, kalbi inþiraha niye açým
Bilmeden ve halin rahlesinde aþkýn esiniyle derunileþmeden asla kaçamam
Bekleyen vaktin, tevdi edilen ehliyetin hesabýný görmez ve bilmezden vazgeçemem
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.