Albatros Ağlamalar

yaþam ölmektir her an
bu yüzden - görürsünüz, bakarsanýz gözlerine -
kalabalýk meydanlarýnda þehrin
kendi cenazelerini taþýr binlerce insan
lastik gibi gerilir uzar zaman
u/mutsuzluða gömerler kendilerini
ve bilirler ki
unutulmasý gerekendir / unutul(a)mayan

þiir dediðiniz þeyde
sol anahtarý yerine son anahtarý olan
beþ dizeden oluþan solfejde
gamlý ezgiler çalar / duyulmayan
bu yüzdendir gecenin sessizliði

ten uyuþmazlýðý var benle bu þehrin arasýnda
ya da gökyüzüyle bulutlarýn
bu yüzden aðlamalarým
telaþsýz uçuþlarýna benzer albatroslarýn
sen üstüne alýnma kadýn
sen ki
bilmekten yanýlmaya vakit bulamadýn

insan nasýl taþýr kendi aðýrlýðýný
nasýl bilebilirdim
bu kadar tek kiþilik olduðunu yaþamýnýn
ve bir baþkasýnýn sýðmadýðýný

yalnýzca
yalnýz yüreklerde yazýlýdýr hüznün ilkeleri
kim kalýr kim unutur kim gidecek kim bilecek
kimselere söyleme beni gömdüðün yeri
nasýl’sa elinde bir çiçekle
- bir demet hüzünle -
hiç kimse gelmeyecek..





Sosyal Medyada Paylaşın: