Sana Anlatamam İstanbul

Yüreðimdeki hasretleri sana anlatamam
Efkârlýyým bu gece
Sis çökmüþ nefessiz hayatýmýn üzerine
Soluk aþklarýma ayaz vurmuþ
Çýkmaz sokaklarýnýn girdabýna sokulup
Kahrolmuþum Ýstanbul

Sende bakire bir kadýnýn endamýný gördüm
Sýrma saçlarýný, mavi gözlerini sevdim
Yanýp tutuþmuþtu yüreðim
Çýrpýnýp durdum sularýnda

Senin için sevmek bu kadar mý zordu?

Hayallerinde avutmak düþlerinde uyutmak
Kollarýnýn arasýna sarmak
Kuytu sokaklarýnda saklamak
Her gün, gün doðumu beraber uyanmak
Çok mu zordu Ýstanbul
Ama sen, ama sen hiç uyumazsýn ki

Kor ateþlerin içinde yaktýn
Yüreðimi cehennem sýcaklarýna saldýn
Karþýlýksýz bir aþkýn çengeline taktýn be Ýstanbul

Sokaklarýnda sarhoþum efkârlýyým bu gece
Adým, adým yürüyorum kaldýrýmlarýnda
Sanki þehrin tüm ýþýklarý sönmüþ
Zifiri karanlýklar çökmüþ üzerime
Uzattýðým her el yumruk gibi inmiþ yüzüme
Ýçimde doðum sancýlarý kývranýyorum
Sensizliðe yanýyorum sokaklarýnda
Kaybettim seni arýyorum martý çýðlýklarýnda
Vapur düdüklerinde, öksüz bir çocuk gibi
Hamile bir kadýnýn karnýnda seni arýyorum Ýstanbul

Hani Orhan Veli dinliyordu ya gözleri kapalý
Boðazýnda çay içmek istiyordu ya insanlar
Laleler büyütüyordun ya koynunda
Kanlýca da yoðurt denizinde balýk bulamýyorum Ýstanbul

Her gün ölü bir çocuk doðuyor gözlerimde
Sen yanýyorsun ben aðlýyorum
Damarlarýmdaki kan gibi
Göz bebeklerimden akýyorsun ya Ýstanbul

Sosyal Medyada Paylaşın: