Ben Çocukken
Ben çocukken, yaðmur yaðsa korkardým.
Bulut aðlar, ben aðlardým bir de sen.
Gök gürlese irkilirdim, sesinden
Bulut aðlar, ben aðlardým, bir de sen.
Ben çocukken, hep susardým arýmdan,
Bir yarýmý, kýskanýrdým yarýmdan.
Rahmet yaðýp, arýndýrsa narýmdan,
Bulut aðlar, ben aðlardým, bir de sen.
Ben çocukken, selamýný alýnca,
Duygulanýr, sevinirdim halýmca.
Gökyüzü de gözyaþýný salýnca;
Bulut aðlar, ben aðlardým, bir de sen.
Ben çocukken, kin ve nefret olmazdý,
Olsa bile uzun süre kalmazdý.
Gök delinir, kara toprak dolmazdý
Bulut aðlar, ben aðlardým, bir de sen.
Ben çocukken, o zamanlar öyleydi.
Ne bir eksik ne bir fazla, böyleydi.
Þimþek çaksa ahvalimiz þöyleydi;
Bulut aðlar, ben aðlardým, bir de sen.
Ben çocukken tertemizdi duygular.
Þimdikine benzemezdi korkular.
Rengarenkti düþlerimle uykular
Bulut aðlar, ben aðlardým, bir de sen.
11/2010/Konya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tayyar YILDIRIM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.