lazýmsýn bana
sen olmayýnca hiçbir iþim rast gitmiyor
hiçbir þans uðramýyor haneme
sahipsiz kalýyor tümcelerim
konuþmaya baþlayýnca
sensiz bir hiç olduðumu
varlýðýndan ayrý her sayfaya þiirsiz düþtüðümü
kokundan farklý beni mutlu eden olmadýðýný
anla
lazýmsýn bana
sen karþýmda durmayýnca
rotasýný kaybeden gemi kaptanýnýn çaresizliðinde
sevdasýz bir aþkýn kýymetsizliðinde
matematiðimin eþitsizliðinde
dahasý ölüme yakýn gittiðimin ertesinde görüyorum kendimi
sensiz çok zayýf kaldýðýmý
düþüncelerimi ifade edemediðimi
yarým hareketlerle yürüdüðümü
hisset
lazýmsýn bana
güne uyandýðýmda bütünlüðüne sarýlmak isterken
hayatýn devamlýðýnda yalnýzlýðýmý kalbinle paylaþmaya can atarken
caným sýkýldýðýnda sohbetine katýlmayý devrim gibi arzularken
bir kuþ özgürlüðe doðru kanatlarýný çýrparken
çocuklar yaþamý oyun sanarken
geceler sessizliði daim aðýrlarken
sayýsýz kere
sonsuz kere
lazýmsýn bana