Ay yüzlüm, sayende bu gece, Mehtap ve deniz kol kola, düþman çatlatýyor adeta, sanki intikam alýyor karanlýk gecelerden. Yakamoz göz kýrpýyor, ufak ufak kýpýrdanan dalgalarýn arasýndan. Sessiz bir davetiye geliyor, kulaðýma fýsýldar gibi, hadi sen de gel diyor. Hafif narin rüzgar, önce yüzümü okþuyor, sonrada saçlarýmý. Týpký sen, senin ellerin mi bunlar? beni benden alan eþsiz, anlamlý bakýþlarýn, kalemle mi çizildi a yarim o güzel kaþlarýn. Çok mutluyum inan, aldýðým en güzel davetiye, sessiz, sedasýz,ama bir o kadarda yürekten çaðýran, Yada benim öyle sandýðým. Sen deðil miydin yoksa? rüzgârýna kapýldýðým. Yavaþ yavaþ ayýlan,bulanýk zihnimde çözdüðüm, düðüm üstüne düðüm atýlmýþ, en çetrefelli kördüðüm, Gözlerinin içinde gördüðüm, denizle mehtap, ya göz kýrpan yakamoz, yüzümü okþayan rüzgâr, senin nefesin deðil miydi Beni benden çaðýran? Sessiz davetiye, bir gece ansýzýn, arsýz ve pervasýz odama giren mehtap. Sen deðilmiydin? odamý, otaðýmý, gönlümü, gönül gözümü, sevdamý, kara sevdamý, aydýnlatan, tahtýmý þenlendiren, Sen deðil miydin? gönül sýzýmý dindiren. Bence sendin Ay yüzlüm.
Ordu Eylül 2010
Umut Dünyasý Karalama þiir defteri
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çaylak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.