Alim Diye
Ýki sözü bir edemez diline,
Yakýþmýyor kalem onun eline,
Gözleri bakmýyor cahil haline,
Gülüyorlar âlim diye biline.
Aklýna geleni yazýyor kalem,
Okunur mu okunmaz mý ne bilem?
Düþünmek boþuna gereksiz elem,
Geliyorlar âlim diye biline.
Aklý pek yetmiyor mýsralar dizer,
Kavim kardeþ okur durumu sezer,
Akýlsýz baþ iþte böylece gezer,
Bekliyorlar âlim diye biline.
Durumdan vazife çýkarýr oldu,
Her yeri aradý yoklarý buldu,
Âlim bilinmeden yerlerde çuldu.
Diliyorlar âlim diye biline.
Gitti bir okula sýnýfta kaldý,
Ýlim öðrenmeden namýný saldý,
Cahil cühelanýn aklýný çaldý,
Yalýyorlar âlim diye biline
Eyüp deli gönül neleri diler,
Ýz açsa yollarda kar örter siler,
Biçare haline âlemler güler,
Salýyorlar âlim diye biline.
Eyüp Þahan
Ankara 19.4.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.