iþ
anlamadan giderim
ben bu hayatý anlamadan giderim,
ben bu dünyayý tanýmadan küserim
sevmeyi,sevdirmeyi görmedimki bileyim,
hiçbir þeyi tanýmadan nasýl da öleyim.
ne dünya beni tanýdý ne ben dünyayý,
sanki hayalimde canlanan görülmemiþ rüyayý,
ne anayý,ne babayý adam akýllý tanýdým,
dünya durdukça onlarý yaþýyacaklar sandým.
böylemi olacaktýk þu üçgünlük dünyada,
ne oðul,anaya,ne baba oðula doyamadan
duygularýmýz henüz koklaþýp,duyamadan,
aldýðýmýz sevgileri yerlerine koyamadan,
bir bakarsýn gitmiþiz bu fani aleme doymadan,
evyah, çakeriz içimizden,derinden,derinden,
öyle acý çekerizki ,yerler bile çatlar kederinden,,
bir damla yaþ gelir kanlý gözlerimden,sýcak,sýcak.
o zaman kahrederim,içimden usulcacýk,
idris koþaca istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.