ZAMAN BEKLE

ZAMAN BEKLE

Bir gün daha geçti,
Bir gün daha yoksun.
Lise patentli melankolilerle özlemek isterdim seni,
Ama olmuyor.
Hayat farklý artýk;
Hayatta sana ayýrdýðým hayaller için kontenjan yok diyor çalar saat.
Varsa yoksa ekmek kavgasý,
Acýlar,hastalýklar,yalanlar.

Týklým týklým dolu metrobüs,
Otobüsden metro olma ihtimali kadar saçma,baþka ülkelerde varolma tutkumuz.
Özgür ruhlarýmýz endiþeli,yalnýz,
Kapitalist bakýþlar acýmasýz,arsýz
Yüreklerimiz yitik,tutuklanmýþ iki solcu,
YÜreklerimiz pankart asarken yakalanmýþ.
Sen Berlin Duvarý’nýn batýsýnda kalmýþsýn,
Bense doðusunda,çaresiz polonyalý bir yahudiyim.
Tüm siyahi cesaretlerimi kiraya sayýp,
Asil bir ingiliz gibi,5 çayýnda pembe dizi mahkumuyum.

90’lý kadýnlarýn bozuk Türkçeli kahkahalarýnda uyuyorum,
Kýrmýzý frapan ayakkabýlarýnýn altýnda eziliyorum.
Cebimdeki bozuk paralarý sayarken muhasebe uzmaný olabilmek kadar uzak
dudaklarýný tekrar öpmem.
Aþk ziyafet çektirmiyor silik yüreklerimize,
Tüketici dergisine hergün kapak oluyorum,
O da bana kapak oluyor.

Rüyalarým;Casablanca,Fas,Ýspanya,Portekiz.
Sen çiçekli elbisenle,pembe tebessümünle,Ýtalya’da bir balkondasýn.
Filemde iki ekmek,biraz peynir,tatlý bir Porto þarabý,
Sana huzurlu bir akþam getiriyorum.
Ellerini öpüyorum,Ellerinde gün batýyor.

Uyanýyorum..
Kocaman bir ’’hasiktir’’ yakýyorum dumaný dudaklarýmýn arasýnda.
Terörist örgüte silah satan bir komutan,
Porno filmi yayýnlanan bir cemaat lideri gibi,korkuyorum.
80’de çocuðunu sokakta doðurmuþ bir anne gibi acýlar içinde,aðlýyorum.
Yeniden umutlanmak metrobüste yer bulabilmek kadar olasýlýksýz.
Ama ince parmaklarýný görüyorum her durakta,uyuklarken.
Sen çiçekli elbisen,pembe tebessümünle Ýtalya’da o balkondasýn,
Sabret,ne olur bekle;
Geliyorum..

Demir Ferhat Bilal
10/2010
Sosyal Medyada Paylaşın: