Ey Leyli ! Mahremine aldýðýn binlerce sýrrý yýka gözyaþlarýnla Arþa yükselen huzmeleri tut ki Küçücük bir handedir yanaðýmda can bulan Sana uzanan yollarda… Bilemezsin kývrandýðým aðrýlarým Hep sana geliþimdendir Sabahý aldatýp da koynuna yüz sürüþümdendir…
Ýstemem hiç býrakýp da öksüz, sabahlarý Tenhalaþmýþ yalnýzlýðýmla sana gelmeyi Firak öyle yerleþmiþ ki adýmlarýma, Uyuduðum uykularýmý bile terk ediyorum senin için… Terk edildiðim onca hayalin arkasýna Düþüp sana tutunuyorum!
Gurub yaklaþýyor, Kapatýn gözlerini sabahýn Görmesin bu ihanete ihbar taþýyan adýmlarýmý Sürüklemesin intihara beni…
Hangi parkta buluþsak bilmem ki Hangi aðacýn ardýna saklansak da Sarýlsam gölgene, Tutsan ellerimi Rüzgâr esse yüreðime… Aþkýn gittiði ilk gün ki gibi, Tenimi yýrtan yalnýzlýk yerine sen girsen içeri…
Düþtüðüm kuyudan hanginiz çýkaracaksýnýz beni? Hiç doðmayan sabahlarým mý? Hiç batmayan akþamlarým mý?