rüzgar ney sesi gibi yalnýzlýðý fýsýldýyor kulaðýma gecenin karanlýðý deðil ruhuma sýzan yalnýzlýðýmýn karanlýðý besbelli... epeydir varolan katmerli yaralar ruhuma açýlan ve o sessizlikte sesimdir kaybolan biçare bir nefes boþlukta kalan yalnýzlýðýmýn þahidi ne kaldý? belki bu dört duvar, eskimiþ kitaplar, ya da gönderilmemiþ mektuplar... hepsi buram buram yalnýzlýk kokan bir deste mektup benden arda kalan. belki bir de sesini kaybetmiþ nefesimin buðusu pencere camýnda oluþan üzerine karalanmýþ birkaç cümle dokunuþlarýmdan armaðan. bir küçük vedadýr üzerinde okunan: "hoþçakal,yüreðime dokunan" "hoþçakal,asla benim olmayan..."
YAMAK’DAN:)
Sosyal Medyada Paylaşın:
zerdüşt'ün yamağı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.