Dinle...

Birbirimizi ;
Yaralayarak yola devam ediyorduk her seferinde.
Kanayan dizlerimizmiþ gibi,
Görmezden gelirdik yanýbaþýmýzdaki gerçekleri.
Geçmiþteki olumsuzluklarý
Kapý arkasýna saklayýp,
Yeni umutlar çizerdik kader denen deftere.
Sanki dalga geçermiþcesine,
Oynardýk tüm evciliklerimizi sevgimizin üzerine.
Aþk uðruna;
Fedakarlýk yapmayanla çýkýlmazmýþ yola
Ayaðým takýlýnca ayrýlýklarýna
Anladým.
Bir düþ görüp aþýktým sana tüm benliðimle
Sen bana kör,ben sana kördüðümdüm her seferinde
Ýlmik ilmik doladým sevda sözcüklerini dilime
Dayan dedim gönlüme,sus.
Biz olamamýþýz,
Sen ben ayrýmýnda kalakalmýþýz
Bundandýr týkanýklýðýmýz.
Oysa sana çýkan bütün yollarý
Ezberlemiþtim yokluðunda
Nasýl kýsýr bir döngü bu dünya dedikleri ki,
Ýnsan anlatamýyor anlatmak istediklerini.
Yazýp karalýyor üç beþ cümleyi,
Ama yetmiyor anlatmaya,
Ne kalem,ne defter,ne silgi.
Son sözleri toparlayýverir,
Bir daha açmamak üzere
Ve gözleri gelir yarimin,gözlerimin önüne.
Dudaðýmda son hece iyi dinle;


Öyle kolay deðil aþk uðruna gül koklamak,Marifet dikenleri yok saymak.
Bir aþka gönül verdiysen eðer,Ne engel tanýr,ne yürek ayrý kalýr yarinden.
Biz ev üstüne ev kurmuþuz meðer.








Sosyal Medyada Paylaşın: