MELEĞİM

Ne de özlemiþim seni..
Önceleri zor gelmezdi aslýnda,
Seni düþünmek..
Seni özlemek,
Mazi karanlýk deyildi eskiden,

Yüzümde küçük bir tebessümle,
Yad ederdim o eski günleri,
Kimi zaman gülerdim kendime,
Saçmalamýþým derdim..
Oysa gerçekten saçmalýkmýþ herþey,

Aþk deyilmiþ meðer bizimkisi,
Yalnýzlýktan korkmakmýþ,
Issýz bir gece yarýsý,
Kaldýrým boyunca dizilmiþ,
O loþ ýþýklarý,

Gözlerinde aramamak içinmiþ herþey,
Karanlýðýn o soðuk koynuna,
Tek baþýna sokulmamak içinmiþ,
Yalnýzým þimdi..
Senle olduðumdan daha çok,

Yalnýzým þimdi heryer kör karanlýk,
Simsiyah bir hayatýn içerisinde ben
Nereye gitsem... nereye baksam,
Her yerde sen..
Melek gibi bembeyaz,

Nur yüzlü,
Apaydýnlýk senin olduðun heryer,
Yok hayýr ! ! bu bir yalan,
Gördüðüm her ýþýk koca bir yalan,
Sen yalansýn, hayatýn yalan..

Umrumda deyil artýk,
Bu hayata dair ne varsa,
Çýkýp gitsin önümden.
Nefret ettim herþeyden,
Nefret ettim senden,

Senle olmaktan, sensizlikten,
Senin gibi gülen herkezden,
Sana benzeyen her yüzden,
Seni sevmekten..
Ve seni hala sevmekten....

<< Berfin Karahan >> << A . P >>

Sosyal Medyada Paylaşın: