Bir ben kalmýþým bu dünyada,
Yalnýzlýðýyla nikâh kýymýþ,
Okul arkadaþlarým büyümüþ,
Boyunca çocuklarý varmýþ,
Kimi doktor olmuþ kimi savcý,
Bir ben kalmýþým yerinde,
Elimde kalem, kapýt, elimde acý,
Ne bilirdim yazmak sevdasýyla,
Adam olunmayacaðýný,
Derdi olan koþmuþ bana,
Unutmuþum kendim gibi derdimi,
Ýnsan olduðumu unutmuþlar,
Dökmüþler bana gizli incelerini,
Onlarla aðlamýþým, onlarla gülmüþüm,
Memleketim demiþim durmadan,
Yaþayan ölüye dönmüþüm.
Ýnsanlarý sevmekten,
Sevilmek nasýl bir þey bilmemiþim,
Ne kadar kývransam da çaresizlikten,
Haram diye yasak elmayý diþlememiþim.
Nice servetler dökülmüþ önüme,
Emanetten bir dirhem eksiltmemiþim.
Bakmýþým dünyaya aþkla,
Nice insan görmüþüm,
Gerçek aþký ilahide bulunca,
Demiþim ben körmüþüm.
Bir ben yalnýzým bu dünyada,
Elimde doðruluk anahtarý,
Bir bir yüzüme kapýlar kapansa,
Býrakmadým þükrü, býrakmadým inancý,
Sen büyük adam ol, zengin ol,
Götüren gördün mü yanýnda bir mal,
Son nefesimde bir aþk gizlenir,
Desen ki gitme yanýmda kal,
Yalnýz geldik bu dünyaya,
Bu sefer, bu göç mecburi,
Adam olamadým belki ama
En azýndan mezarým olur belli,
Sen gireceðin kabri düþün,
Düþün günahlarýný ey fani,
Ben eminim kendimden,
Benim adým baki.