Solgun bir mateme bürünüyorum
Elimde avucumda yok;
-Ben, aþký sevmek için sevmedim ki...
Geçmiþimle yargýlanýyorum mahkemelerde
Öyle adil davranýyorlar ki,
Müebbet yiyorum, müebbet yalnýz!
Hislerim, hûma kuþunun gölgesinde
bir karýnca yuvasýný arayan gezginin
boynu bükük dönüþünü andýrýyor..
-Ben, aþký sevmek için (mi) sevmiþim!
Ardýmda siyah pelerinli bir kýz,
Öyle masum, geçmiþimden tanýyorum,
Ýzni yok geleceðime!
Öyle esrik bir duruþ,öyle aciz;
Varlýðýmdan utanýyorum!
II.
Ýlk damla daha düþmeden topraða,
-toprak usaresidir bahtsýzlýðýmýn-
NÝce þehitler verdim, nice yaþ döktü mýsralarým..
Ben, tabiri caiz olanýydým bütün teþbihlerin,
bir sürüncemeli yalnýzlýk çaldýysa kapýmý,
düþmeliydi artýk topraða..
Toprak toprak olalý ne böyle bir tohum gördü,
ne böyle hasat!
Aþk, ’el-em’den bu yana ne kadar hýrpalandýysa,
diktik teker teker söküklerini.
Alem uyanmaya baþlýyordu ki,
Bu sarhoþlukla neyler inlemeye baþlýyordu ki..
Ne dikenler bitti mahalimde heyhât!
Ne çýðlar düþtü gönülhanemize...
III.
Kýz,
mahçup bir girdapta,
galeyana çalýyordu hicap duyduklarýný...
ve çatladý damarý aþkýn,
nicedir eþsiz kalan hüzün,
buldu yeniden Tebriz’ini..
-Tüm makamlar,
bir sebk-i hindî tutarýndaydý artýk!
Bir yazgýnýn ardýndaki muamma!
Ne verdik ki ne istiyoruz!
Teþbihte artýk hata vardý
ben varsam altyapýsýnda cümlelerin...
IV.
Son damla
düþtükten sonra topraða
Ne verecek þehit kalmýþtý zira,
Ne aðlayacak þiir!
Kýz hâla bir damla sunuyor ama,
olmaz diyorum, çünkü -yaþ-lanmýyorum!
Neylesin adam
ilk düðme yanlýþ iliklenmiþse*
Neylesin þiir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.