Aþkýmýz olmuþtu pembe bir dizi. Ölesiye severdik birbirimizi. Eller kýskanýrken masum iliþkimizi. Þimdi aramýza girdi sanki buz daðlarý.
Kimse anlayamazdý aþkýmýzdaki gizi. Ölüm bile ayýramazdý hani bizi. Beraber verecektik son nefesimizi. Nereden çýktý þimdi bu buz daðlarý.
Aþkýmýzýn üzerine gölgeler düþmüþ. Ben mi görmüyorum,Güneþ mi sönmüþ? Bir anda her þey tersine dönmüþ. Çýð gibi büyümüþ bu buz daðlarý.
Aylar yýllar oldu gittin gideli. Ne bir telefon ettin,ne de haberin geldi. O kadar çok mu kýrdý bu deli adam seni? Erimedi gitti þu buz daðlarý... Sosyal Medyada Paylaşın:
MertGeyik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.