MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Bu Sokağın Çocuğuyum
Midayet Kara

Bu Sokağın Çocuğuyum



BU SOKAÐIN ÇOCUÐUYUM
Anne sevgisi bilmem, ben onu hiç tatmadým
Evim köprü altýdýr, bir yatakta yatmadým
Hep helal lokma yedim, haramý hiç katmadým
Burda büyüdüm ben, bu sokaðýn çocuðuyum

Canýmý yaktýlar, aðlamak nedir bilmedim
Kuru ekmek dýþýnda, sulu yemek yemedim
Karanlýk da yaþadým, ýþýk yüzü görmedim
Burda büyüdüm ben, bu sokaðýn çocuðuyum

Bana ait ne varsa, felek elimden aldý
Gün yüzünü göstermeden, hayatýmý çaldý
Helal lokma yedim, bana hep acýsý kaldý
Burda büyüdüm ben, bu sokaðýn çocuðuyum

Gerçek adým ne benim, inan ki hiç bilmedim
Yaþamýmý çaldýlar, hayat boyu gülmedim
Bana bunu reva gördüler, bir þey demedim
Burda büyüdüm ben, bu sokaðýn çocuðuyum

Çocuklara hep imrendim, aldýrýþ etmedim
Hep kendimi korudum, kötü yola gitmedim
Anlýmýn terini yedim, yan gelip yatmadým
Burda büyüdüm ben, bu sokaðýn çocuðuyum

Annem terk ettiðinde, sýcak soðuk bilmedim
Çýplak ayak gezdim, asla üþüdüm demedim
Köprü altýnda yattým, sýcak yüzü görmedim
Burda büyüdüm ben, bu sokaðýn çocuðuyum

Burda yalnýz deðilim, binlerce kardeþim var
Soðuk nedir bilmeyiz, üstümüze yaðsa kar
Kader bile ayýramaz, dünyada yerim dar
Burda büyüdüm ben, bu sokaðýn çocuðuyum

Birine söz desem, dediler kefenini biç
Her nereye gidersem, arkamdan dediler piç
Suçlu olan ben miyim, baþka suçlu yokmu hiç
Burda büyüdüm ben, bu sokaðýn çocuðuyum

Bizlerden daha çok, önem verirler kediye
Bu yaþamý seçmedim, annem verdi hediye
Ýstemem böyle yaþam, bakarlar suçlu diye
Burda büyüdüm ben, bu sokaðýn çocuðuyum

Millete mendil satarak, karnýmý doyurdum
Bir mendili de sen al babam, artýk yoruldum
Bulanýk bir sel gibi, küçük gölde duruldum
Burda büyüdüm ben, bu sokaðýn çocuðuyum

Aðlamayý bilirim, gülmek desen bilemem
Caným iste vereyim, mendil desen veremem
Sokakta büyüdüm ben, yalan yere gülemem
Burda büyüdüm ben, bu sokaðýn çocuðuyum

Çocukluk nedir ki bilemem, hiç yaþamadým
Bir gün çocuk olup, top peþinde koþamadým
Okuma yazma bilmem, okuyup piþemedim
Burda büyüdüm ben, bu sokaðýn çocuðuyum

Anam babam kimdir nerde, inanýn bilmedim
Allah yaþattý beni, soðuklarda ölmedim
Diðer çocuklar gibi, kahkahayla gülmedim
Burda büyüdüm ben, bu sokaðýn çocuðuyum

Vatandaþ deðilim, nüfus kaðýdým bile yok
Dertlerimi sorma bana, inan hepsinden çok
Kötü söz demesinler, kalbime saplarlar ok
Burda büyüdüm ben, bu sokaðýn çocuðuyum

Çok çileler çektim, anlattým sana derdimi
Felekle savaþmak için, bilmedim fendini
Çok kere öldürmek istedim, kendi kendimi
Burda büyüdüm ben, bu sokaðýn çocuðuyum

Öldüðümde cenazeme, kimse gelmeyecek
Kimsesizim diye, hoca sala vermeyecek
Kazýlan mezar yerimi, millet bilmeyecek
Burda büyüdüm ben, bu sokaðýn çocuðuyum

Ecel geldiði gün, öldüðüm hiç bilinmesin
Benden sonra kimseye, bu yaþam verilmesin
Çocuðum suçsuzum, bize kötü denilmesin
Burda büyüdüm ben, bu sokaðýn çocuðuyum

Midayet’im ne çok yazdýn, bitmiyor dertleri
Yeter onlara sevgi ver, melektir her biri
Kötü gözle bakmayýn, incitmezler kimseyi
Onlar hep sokakta, onlar bizim çocuðumuz
(0891) Aralýk 2009
Þair Midayet Kara



Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.