Belki tanýrsýn beni, Çaresizlikten kapýný çaldýðým zaman, Belki tanýrsýn beni Yýllar sonra bir yerlerde karþýlaþtýðýmýzda.. Belki Tanýrsýn beni Çocukken utandýðým... Kurduðum devrik cümlelerden.. Belki tanýrsýn beni.. Gazetede, dergide yazdýðým yazýlardan Veya.. Bir Gazetenin üçüncü sayfasýnda Yayýnlanan haberimden. "Arabasýyla uçuruma yuvarlanan sürücü sarhoþmuþ" Manþetinden......... Belki.. Diyorum Olur ya.. Hiç aklýna bile gelmeyebilirim.. Hiç oralý bile olmazsýn, kapýn çaldýðýmda.. Yüzüme bile bakmazsýn, karþýlaþtýðýmýzda.. Gazete ve dergilerde ilgini çekmez artýk... Hiç gazetelerin üçüncü sayfasýna da bakmazsýn.. Evlenmiþsindir. Mutlusundur çocuklarýnla... Týpký benimle tanýþtýðýn ilk yýllardaki gibi....... Mutlu olmasan da mutluymuþ gibi yaparsýn.. Belki tanýrsýn beni... Belki..!
Lütfi KÜPELÝ ( Sarayburnu’nda Akþam )
Sosyal Medyada Paylaşın:
lutfikup Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.