Faylar geçiyor yüreðimden Ýçimde artçý depremler; Aylar doðuyor gün doðarken... Ve aylar geçiyor yokluðunda, (Y)oklar varlýðýmý vuruyor karavanasýz... Bir yürek baðýrýyor hýçkýrarak, Sanki biliyor büyüyemeyeceðini anasýz...
Soluyor üzerinde biten çiçekler yüreðin Bir þarký tutturuyor dudaklarým; "Kan revan içindeyim..." Ben yine bana kaný reva gören gözlerin peþindeyim... Annem hüzün,acýlarýn beþiðindeyim...
Yaðmur yaðýyor,saklanýyorum ýslak anýlardan Derin bir nefesle aklanýyorum anlardan Ýzim sürülse de akýttýðýn kanlardan Açýk hedef ilerliyorum askeri surlarýndan...
Yarama merhem gözlerin Ve yaramý yaralayan sözlerinle Vuruyorsun yine gül kokulu bir darbe Ölüyorum... Ve ölürken de güzelliðinde demleniyorum...
Selim Akgün Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Akgün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.