HEP YEK
Þu yalan dünyada, ömrü zor geçti.
Ah ile vah ile, dünya karardý.
Baþ koydu uðruna, umutlar vardý.
Aðlanacak halde, gülmeyi seçti.
Her günü bir baþka, garip bir iþti.
Bet beniz sarardý, sebebi vardý.
Varýný, yoðunu, yad eller aldý.
Ziyaný, zararý, kendine biçti.
Güneþin ýþýðý, hep teðet geçti.
Yüreði yanarken, ateþi hardý.
Alemi sýrtladý, ortada kaldý.
Onun ki hep yek di, alemin þeþti.
Gül verirdi gönlü, sürümü beþti.
Ama hep kaybetti, hileli zardý.
Her zulmün sonunda, rengi hep nardý.
Aþka da yenildi, çileli eþti.
Mevla’dan istedi, kendinden geçti.
Umudu sadece, dualardaydý.
Bir gün olur diye, günleri saydý.
Hiç bükülmedi, doðruyu seçti.
Yatmadý ömrünce, gözleri þiþti.
Yakardý, yakardý, yine yakardý.
Allah’ýn bilinen, hikmeti vardý.
Dört kolluya bindi, iþ iþten geçti.
Doðarken hep yekti, yine hep yekti.
Ömrünce bilmedi, hileli zarý
Bir tek dürüstlükdü, karý, zararý
Þu fani dünyada, hep çile çekti.
Aðlayarak geldi, bir ömür bitti.
Sýrtýnda taþýyan, dostlarý vardý.
Çýplaktý doðarken, yine çýplaktý.
Görüp acýyanlar, bir kefen biçti.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.