Adýmýz yoktu bu sevdada
Ben ona boynu bükük kadýným,
O bana yüreði yaralý adamým derdi
El ele tutuþup, hiç dolaþmazdýk sokaklarda
Kem gözlerden uzak
Gönülden,gönül’e uzanan
Kekik kokulu kýrlarda gezerdik.
Topraðý yaran kardelenleri
Buluþtururduk, güneþle.
Gözyaþlarýmýzla
Yemyeþil buðday tarlalarýna uzanýp,
Hayaller kurardýk.
Sürüsünü otlatan,
Çoban,dostumuzun ellerinden içerdik
Karanfil kokulu çayýmýzý.
Kýnalý kuzularý severdik.
Ortasýndan ýrmak geçen,
Çam kokulu cehennem vadisin de.
Baharda bulduðum.
Cennet gözlü yetimim
Güz yaðmurlarýna karýþýp,
Neden? sel oldun gittin.
Oysa, ben hep buradayým
Tahtadan yaptýðým evimizin
Kapýsýna nazar boncuðu astým,
Þimdi ikimizin adýný verdiðim,
Aðacýmýzý suluyorum.
Seni beklerken...
Kul düþünce
Þiirime sesiyle yorumuyla hayat veren Hayrunisa ÞENEL ablama sonsuz teþekkür eder saygýlar sunarým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.