Yumdu gözlerini,yokluðunda avizelere dadanmýþ göz bebeklerim, Kaçtým kendimden,sesli sesli aðlamak istiyorum, Ar geliyor,arsýz bir sünepeye Ve sen gülüyorsun yine
Koynumuzda üþümüþ elleri saklarken baldýran acýsýnda, Zulamda keskin bir býçak yarasý, Uykum geliyor yine sabahlarý, Sen gülüyorsun.
Yurdumun her tarafýnda çekilen acýnýn bahtýnda yaþlanýrken, Tarifi imkansýz bir sevdadan düþtüm. Seninle düþürüldüm. Gülüyorsun.
Bu her zaman son mýsra olabilir kaygýsýný bildiðim için, Kaygýmý aþka kanat açtýrýp, Bozkýrýn güneþinde; Sen!
...Lehine deðil artýk bu sýzýnýn maðlubiyeti kabullenmesi… ..Gurbette yine akþam oldu ansýzýn ve de kederli.. .Sürgün aðlýyorum…Der mi ki hala bu þiir ben gibi:
‘’Gülüyor musun?’’ hala sevdiðim gibi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
nazlı_cicegim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.