Gerçeðin ta kendisi iþte,
Sensizliðim.
Yokluðunu anlamayým diye,
Sarýldýðým hayalin,
Puslu bir camýn,
Arkasýnda gibi,
Yok olmakta,
Gün be gün.
Hep korktum sensizlikten.
Biliyor musun ?
Özleminle yaþarken ben,
Hep avuttum yüreðimi,
Hep yalan söyledi dilim,
Seninle doluyken düþlerim.
Caným da can olmuþken sen,
Sen çoktan almýþtýn kendini benden.
Yalnýzlýðýmý senli masallarla avuturken,
Gizledim hep sensizliðimi kendimden.
Sen bilmiyorsun....
Berat Bahure Anteplioglu 23.01.2008 00.19
Melbourne
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.