( NOSTALJİM-2)

BÝR BAÞKAYDI BÝZÝM ÇOCUKLUÐUMUZ

Bir baþkaydý bizim çocukluðumuz
Gazozlarýmýz vardý þiþelerde,
metal kapaklý.
Yoktu metal kutulardaki içecekler
Ve yoktu üzerlerinde eþit çeþit þans numaralarý

Bizim bildiðimiz þans numaralarý sadece
Þans ,Talih, Kader ,Kýsmet diye satýlan ve
En büyük hediyesi çikolata ve gofret olan bir oyundu

Ha birde Milli piyango denen o kaðýtlar
Milli piyangoyu yýlbaþý günleri olur sanýrdýk
Sanki þans insanlara sadece yýlbaþýnda gülermiþ gibi

Bir dönem geldi televizyon denen bir kutu ile tanýþtýk
Tele/safirlik dönemleriydi o zamanlar komþularýmýzla olan misafirliklerimiz

Sokak satýcýlarý geçerdi daracýk sokaklarýmýzdan, nara ,figan
Kimi baðýrýrdý Simidiye, taze gevrek , çýtýr diyerek
Kimi iðde, leblebi satardý o küçük yüreklere ,
Eski giysi ,plastik eþya karþýlýðý.
Birde Allý güllü macun , elma þekeri ve kos helvalar.

At arabalarý vardý caddelerimizde, nal sesleri ve tekerlek týkýrtýlarý ile
Ekmek taþýrlardý buharlarý üzerinde,
Buram buram kokardý o zamanlar ekmekler.
Francala denirdi hani yeni çikmýþtý , Þehir ekmeðiydi yani
Birde taþýmacýlýk yapan at arabalarý vardý. hani arkasý biraz uzunca olan
Asýlýrdýk arkasýna, arabacýnýn baðýrmasýna ,
kýrbaç darbelerine aldýrmadan.

Daha çok kýþ aylarýnda duyardýk bozacýnýn sesini
Küçüktük,korkardýk o gür sesinden.
Ne dediðini bile anlayamazdýk çoðu kez
Birde omzunda askýsý ile yoðurt satan amcalar ve teyzelerimiz vardý
Görürdük her gün kendilerini, tanýrdýk tanýþmasak da.
Nereden geldiklerini bilemezdik bunca satýcýnýn mahallemize.

Çocuktuk;
Akþam hava kararýnca bitmezdi günümüz
Kapanmazdý virane yapýlarda çalýþan bakkalýmýzýn kepenkleri
Peynir, yoðurt kokardý bakkal önleri
Ama yürekleri temizdi , Yufkaydý bakkal amcalarýn.
Bilirlerdi yolu yoksulu ,
veresiye defterleri hep kabarýktý o yüzden

Çocuktuk; tek derdimiz oyun.
Aramazdý anne babalarýmýz hava kararýnca.
Bilirlerdi onlarda mahallemizin oyun alanlarýný.
Elleri ile koymuþ gibi bulurlardý istediklerinde
Yoktu bir þeylerden korkumuz ,
akþamýn karanlýðý da gündüzdü o zamanlar
Sesimiz taaa evlerimize dolardý saklambaç ,kuka oyunlarý oynarken

Yokluk, yoksulluk usta yapmýþtý bizleri.
Kendimiz yapardýk oyuncaklarýmýzý ne bulursak
Telden arabalarýmýz, araba lastiklerinden çemberlerimiz olurdu.
Nasýl yarýþýrdýk en güzel uçurtmayý yapmak için
Ne büyük bir heyecandý emek verilerek yapýlan uçurtmanýn uçurulmasý
Sanki havalanan uçurtma deðil, bizim mutluluðumuzdu.
Onunla birlikte biz de havalanýr adeta bulutlar üzerinde gezerdik, umutlanýrdýk,mutlanýrdýk.

Bir baþkaydý bizim çocukluðumuz,
Daha bir saf mý idik, daha bir temiz mi ne?
Kapýlarý kapanmazdý mahallemizdeki evlerin, kilitleri vurulmazdý hiç
Kapýlar da ne ki , Gönülleri de zengindi komþularýn
Birinde piþer mahallelinin hepsine düþerdi özel yapýlanlar
Paylaþýlýrdý bir lokma ekmekte bulunduðunda,týpký acýlar gibi

Oysa þimdi biz mi bozulduk yoksa dünya mý?
bir muamma
Ýçecekler girdi teneke kutulara ,
Ýnsanlar kapýldý kolay yoldan para kazanma hýrsýna
Umutlarýný baðladý þans oyunlarýna ,
unuttu emeðin tadýný

Oyuncaklarý hiper marketlerde ,tekno marketlerde artýk hepsinin
Her evde bulmak mümkün televizyonu, bilmem neyi ,
Yok artýk eski Tele/safirlikler
Cirit attýðýmýz sokaklarda yürünmez oldu otomobil enflasyonundan.
Sokak satýcýlarýmýz da yok artýk akþamlarý bizi korkutan
Onlarda çürümüþ demek zaman denen çarkýn diþlilerinde
Çocuk sesleri de kalmadý artýk mahallelerde geç vakitler
O yüzden anneler hiç merak etmiyor çocuklarýný
Çünkü hava kararýnca çýkmýyorlar dýþrý
Kilitler vurulmuþ,
Týpký evleri gibi açýlmayasýya gönüllere

Bizim zamanýmýzda bir baþkaydý çocuk olmak
Bir baþkaydý mahallelerde yaþamak,
Bir baþkaydý insan olmak
ve birbaþkaydý o tadý almak.

Bir baþkaydý, bir baþkaydý ne bileyim!
Özledim þimdi.

06.02.2008
Cemil YILDIZ

Sosyal Medyada Paylaşın: