Gelmedin... Son tren de býraktý yolcularýný Gözlerimdeki son ýþýk da söndü Yalnýzlýðým yapayalnýzlýða döndü Uzakta bir kuþ üþüdü Kar kýrýklarý battý elime Gelmedin...Bu kaçýncý kanayýþým oldu...
Gelmedin...
Son kadýn son erkek de çekildi evine Adým adým kaldým kaldýrýmlarda Yakýnlarda bir köpek uludu Bir kurþun sekti sessizlikten Gelmedin...Bu kaçýncý vuruluþum oldu...
Gelmedin... Ýlk kývýlcýmý tutuþtu göðün Gözlerimi kuytular kýstýrdý Ezanlar okudu saba sesli müezzinler Dua dua yaklaþmak istedim sana Bi-namaz bi-namaz kaçtýn benden Gelmedin...Bu kaçýncý yanýlýþým oldu...
Gelmedin... Bir umut gelirsin diye yorgun yorgun baktým Ýlk trenin ilk yolcularýna Ýnmedin... Gelmedin... Ýçime sert bir rüzgar daha alýþým oldu Gelmedin... Bu kaçýncý dikili kalýþým oldu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
nuhkenis Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.