Yoksulluðuna kýzmak çare mi yoksulluða
Seni yoksul býrakan yerinde duruyorken
Ýnsanýn insanlara yapacaðý kulluða
Tanrý’da izin vermez hesabý soruyorken
Yaprak dalda yeþerir suyunu aldýðýnda
Toprak çatlar taþ olur kurakta kaldýðýnda
Zamansýz esen rüzgar çiçeði yolduðunda
Aðaç meyve mi verir dallarý kuruyorken
Üþüdükçe damlýyor buluttaki göz suyu
Raðbet görür mü dersin suyu kurumuþ kuyu
Dil dönmez yüzü gülmez yoksulluksa diz boyu
Eller nasýr baðlýyor kýsmeti arýyorken
Sabah olacak ise güneþ uykusuz kalmaz
Ateþ yaktýkça suyu bulut arzusuz kalmaz
Toprak doyunca suya gözeler susuz kalmaz
Daðlarýn doruðunda buzullar eriyorken
Her canlý nasibini arayýp bulsun diye
Bereketli topraklar insanlýða hediye
Neden bitmez hasislik, bu hýrs kýskançlýk niye
Zaman birlik zamaný köpekler ürüyorken
Aþk ile yaratýlmýþ bu koskoca kainat
Varsýn bin bir engele dolu olsun bu hayat
Ýnsana akýl vermiþ, ota kök, kuþa kanat
Nasibin peþinden koþ nasibin ýrýyorken
Coþari der yoksulluk kader deðildir artýk
Ortada kalma sakýn karnýn aç urban yýrtýk
Azminle bul kýsmeti kalmasýn kaþýn çatýk
Sen neden duruyorsun insanlýk yürüyorken
13.11.2010/ Samsun
Ýbrahim COÞAR