En son Yirmibiraðaç’ta badem toplarken görmüþtüm seni: 1974’dü... Haziran’dý... Salý’ydý... Akþamüstüydü… Ýþte ben; Ýnleyen bir kýrýk ney’im o günden beri… Ve hâlâ Kýrmýzý kalemi elime tutuþturduðun aðacýn dibindeyim… Hâlâ o yangýn yerindeyim yâr…
Ahmet KÖKEN Sosyal Medyada Paylaşın:
hocaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.