GÜLSEREN
Uyuyamam bir türlü hep uykumu bölersin
Bakýþlarýn pek acý yüreðimi delersin.
Ýnsaf et kýyma bana gurbet ele salarsýn
Allahýn aþkýna çabuk gel be Gülseren!
Daha henüz goncasýn,hem ellerin yumuþak.
Çýk kapýya birazcýk,fýsýldaþak konuþak.
Tutuþupta el ele hep güçlükleri aþak.
Allahýn aþkýna çabuk gel be Gülseren!
Sözlerin þeker gibi hele o bakýþlarýn.
Kömür gözler üstünde hilal gibi kaþlarýn.
Ýnce bele iniyor altýn sýrma saçlarýn.
Allahýn aþkýna çabuk gel be Gülseren!
Bilmem hurimisin,perimisin melek mi?
Kim çýkardý önüme acý sözler,kýskanç kýzlar,felek mi?
Duvarýnda asýlý gelinlik mi,mantoluk mu,yelek mi?
Allahýn aþkýna çabuk gel be Gülseren!
(Bafra,1962)
Müfit AKSAKAL
(Türkiye’m,Mir Yay. Ýstanbul 2001)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.