Yaban eller kopartsa da kokarsýn,
Sen bir gülsün gönüllerde baþkasýn.
Bülbül gibi þaþkýn þaþkýn bakarsýn,
Sen bir gülsün gönüllerde baþkasýn.
Yaðmur yaðar, güneþ vurur açarsýn,
Her yüreðe miski amber saçarsýn.
Ne yaptým da niye benden kaçarsýn?
Sen bir gülsün gönüllerde baþkasýn.
Solmuþ yapraklarýn,bahar sonunda
Kurumuþ dallarýn kýþýn önünde
Bugünde böyleydi senin dününde
Sen bir gülsün gönüllerde baþkasýn.
Neden dallar sararýp da kurudu?
Seni-demi hazan vurdu sürüdü
Bir iþ-güzar üzerine yürüdü
Sen bir gülsün gönüllerde baþkasýn.
Bir zaman benimde yaraným vardý,
Alýp da koynuna saraným vardý.
Öpüp koklayýp da duraným vardý
Sen bir gülsün gönüllerde baþkasýn.
Yoruldum,tükendim yarin elinden,
Kurtulamam ben bu hazan yelinden.
Uykusuz geceler yarin dilinden
Sen bir gülsün gönüllerde baþkasýn.
Mezar kazdý o yar bana gölüne,
Hasret koydu goncasýna, gülüne.
Durak’ým kapýldým sevda seline
Sen bir gülsün gönüllerde baþkasýn.
Durak YÝÐÝT
Gönüllerin þairi
2010...KOCAELÝ......
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.