Çöl Güzeli
Bir çöl güzeli! ben Leyla yým ey sevgili.
Bak bir gül býrakýlmýþ, terkedilmiþ kumlara,
O güzel, narin þeklini, o güzel kokusunu,
O esrarlý duruþunu,
O dokunduðunda her an aðlayacakmýþ gibi duran
Ve kan aðlayan gülü,
Avuçlarýnýn içinde bir yudum sevgi iksiri içir.
Onu koru, onu gözet, onu yar et kendine...
Kaybolmasýn taze ümitleri,
Kaybolmasýn ona taze hayat üfleyen hayalleri.
Kanamasýn onu iyice sar,
Kanamasýn kýzgýn çöl kumlarýna
Bürünmesin kandan bir renge.
Umut çöl daðlarý arkasýndan geldi,
Gelen mecnun mu? Yoksa þah-ý aþk mý?
Öyle büyük bir sevda ki bu ey!
Býraktý tüm benliðini yüreðinin ellerine...
Çöl güzeli, ben Leyla ným ey Sevgili!
Serap deðil gördüðü,
Duyduðu sesler gaib ten gelmiyor.
Biliyorum;
Yüreðinden, derin nefeslerinden geliyor.
Kum taneleri adedince SENÝ SEVÝYORUM diyor.
SENÝ SEVÝYOR çöl güzeli ey sevgili!
Hamiyet Yoncalýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
MUHABBET-İ HAYR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.