MAZİMİN ACI İZLERİ.

[ Ben köy çocuðuyum köyde büyüdüm
Çamurdan oyuncak yapýp þekil verirdim
Çamur radyomun içinde arý sesiydi müziðim
Belkide bu yüzden çocukluða bitmez özlemim

Lüks arabalara binip kolejlerde okumadým
Titreyerek geçti sýralarda ilk okul yýlarým
Beþ yaþýmda kazýndý beynime isimleri otlattýðým davarlarýn
Belkide bu yüzden ortadýr derecesi diplamamýn

Bez çantamýn içinde ýslanýrdý biriki defterim
Hamura dönerdi içinde bir dilim kuru ekmeðim
Hiç gitmez gözlerimden ýstýrap dolu yüzü annemin
Belkide bu yüzden coþkuludur gönül pýnarým

Ders çalýþtýran üstüme titreyen olmadý sevenim
Hediyeler alýp doðum günüm kutlanmadý benim]
Gitmez kulaklarýmdan kýzgýn küfürlü sesi babamýn
Belkide bu yüzden acý kokar þiirlerim

Çocukluðumu yaþamadým genç kýzlýðým olmadý
Ýlk heyecan aþk sözcükleri günlüðümde yer almadý
Çocuk yaþta anne oldum bunlara zaman kalmadý
Belkide bu yüzden sevgiye açlýðým benim

Evliliðim felaketlerle dolu olmadý koruyaným
Yanlýþlarýmla doðruyu buldum yoktu elimden tutaným
Ben diye seven olmadý etimi istedi dost bildiklerim
Belkide bu yüzden kalmadý kimseye güvenim

Aþtým cehaleti þaþýramadýlar yolumdan
Baþým dimdik kaybetmedim bir þey onurumdan
Þimdi diplamam var aldým hayat okulundan
Belkide bu yüzden kitaplara özlemim benim

Bilgi tecrübe yetmiyor bazý yerlerde
Ýllede diplama diye haykýrýyorlar yüzüme
Her yerde rastlýyorum oysa okumuþ kara cahillere
Belkide bu yüzden insanlara öfkem benim...

Leyla demir ..
Sosyal Medyada Paylaşın: