Gün Batımı

Bekliyorum gün batýmý,
Bir ýþýk kümesi gibi süzül göz bebeklerimde
Þafaklarý seninle özlüyorum, kanatýyorum…
Bekliyorum, akrebin yelkovanla seviþtiði geceleri
Bir öpücük konduruyorsun alnýma, irkiliyorum,
Kas katý terlerken penceremde,
Gün batýmý, son sözünü bekliyorum…

Sanki Asaf kirpiklerinde, süzüldü süzülecek,
Yetiþmiyor ellerim birkaç saat sonraya
Uzatýyorum kelimeleri, uzatýyorum,
Gözünü kýrpýncaya dek, bütün sýrlarým dökülecek
Korkuyorum gözüne bakmaya sonra
Sonra korkuyorum, korkusuzca yanýlmaya…

Bütün yapraklardan çekiyorsun kendini usulca,
Bir orman büyüsü belki istediðin, bir çýnar kederi
Sonra usul usul yokluyorken geceyi
Ansýzýn baþlýyor zaman, akrep kuytuda pusuda yelkovan…
Oysa sende biliyorsun sevmeyi, beklemeyi,
Yine de terk ederken gülümsüyorsun gün batýmý…
Neden sonra hiçbir þeye aldýrmýyorum
Ve ben, her sabaha usanmadan seni anlatýyorum…

A. Selim AKOL



Sosyal Medyada Paylaşın: