boyadýðým güller gelir mi hiç aklýna
þiirlerden üflediðim rüzgâr
saçlarýnýn kývrýmlarýyla hülyalanýp yazdýðým saçmalýklar
kurbaðalama yüzerken gözlerinin beyazýnda
canýmý zor kurtardýðým mavi boðulmalarým mesela
nokta atýþý vurulmuþ bir talihsin iþte
bilmesen de
senden gayrý her þeyin önemsiz hatýrlandýðý bir dünyada...
ama seni hatýrlayacak kadar unutamadým ki hiç
ya da,öldürebilecek kadar cesarete sahip
zamandan münezzeh iki minvalimden biri sendin hep
bakma söyleyemem adam gibi karþýna geçip
akrebimde sessiz bir yelkovan týngýrtýsýsýn
gönül defterime dertlerden bir önce yazýlan afet
aþk þerbetime kattýðým þeker
adýna dünyalar kondurduðum letafet
baþka bir patikasý olmayan bir daðsýn iþte
bir þekilde çýkacaðým varacaðým oraya elbet
ya seninim de,ya benim ol iþte!
bitsin bu hasret...
hangi özlem susar
kaç ayrýlýk mendil sallar görmezsin ki ardýnda
yok!
yok en iyisi sen beni anlamaya çalýþma
sen yine bildiðin gibi san
her sütten peynir olur ,her yapraktan da çay
ama bil ki;
senin esaretin oldukça benden adam olmaz...
kapat gözlerini
yaslan arkana þimdi
ve
varsay!
yok!
var say bu sefer
mesela;
kurak mevsim bitecek yakýnda
ötüþecek sevdalar yemyeþil aðaçlarda
birikmiþ nemler meydana düþecek
þývgýnlar dönüþecek ateþe kolpa kolpa
aðustostan ekime dek çatlayacak düþmanlar
inecek çatýlardan ateþ böcekleri
zaten þurada ne kaldý ki
bir eylül vurmuþtu susturmuþtu sesimizi
ama söz;
yerde kalmayacak hüzünlerimiz
bu kez tüm eylül çalacak bizi
ve
tüm dünya duyacak ateþböceði senfonisini...
düþünsene...
sahilde dalgalara karþý dans
þeytanlar hariç herkesi çaðýracaðýz düðüne
ve ben yine þiirler üfleyeceðim buklelerine
tutacaðým elbet yine
yürüyeceðim ellerinin o uzun çizgilerinden gamzelerine
ama sende söz ver
sevinçten bile olsa
akýtmayacaksýn pýnarlarýný boþ yere
heyecanla titrerken ellerin
uçarken yüreðin göklere
biliyorum sýðmayacak nefesin
korkunç bir sevinç dolacak ciðerlerine
haklý olarak korkacaksýn da
uçacaðým diye!
ama korkma
öyle bir tutacaðým ki hasretinden
býrakmayacaðým bir daha aksi rüzgârlarýn ellerine...
senin resmini koyacaðým
Gül/sün diye taþ kalpli vazolara
camdan fýrlatýp atacaðým
acabalý kanamalý düþleri kaldýrýmlara
hatta yazacaðým kapýmýzýn isim kaðýdýna
boþa aramayýn hiç!
evde yoklar!
öyle ya taþa betona sýðmayacak bedenlerimiz
yakýndan çok fazla uzaklaþmayacak dizlerimiz
ve artýk
biz’den hiç bozulmayacak cümlelerimiz!
sonra mý;
sonrasýný sadece sana söyleyeceðim...
(...Ucu yontulmuþ bir sevda bu .Zerresi bile kalsa yine bütününü kuþatýr,kapsar
Can çekiþir ama ölmez.Tükenmez bir aþkýn atomlarý yüreðimden göz kýrpan...
Ve ben tüm kelimelerimi sarfetmiþimdir! Seni Seviyorum’u bir kere kýnýndan çýkarmýþsam...)
TopraðýnSesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.