KURBAN

Ankara’da dizi dizi afiþler gördüm.
Ýçlendim,gözlerim doldu,
“Kimsesizlere destek olmaktýr kurban,
Deðeri dört yüz elli Türk Lirasý “diyordu.
Bu afiþlerde
Yüzü yorgun, gözü ýþýk saçan resmin vardý ana,
Resmine baktým,baktým düþüncelere daldým,
Alnýn yedi kat olmuþ,rengin solmuþtu,
Oysa sen
Yedi düvele yedi evlat kurban vermiþtin
Ülken ve Ulus’un için,
“Vatan sað olsun” demiþtin,
Vatan sað ama ,seni saðlýklý görmedim ana,
Ana sen
Kurtuluþ Savaþý’nda ,çocuðun sýrtýnda,kaðný baþýnda,
Kar,kýþ demeden
Açlýk,yokluk demeden toprak,tarla baþýnda,
Elinde kürek
Mangal yürek
Görev baþýnda.
Anadolu, ana dolu dediler
Kadrini,kýymetini bilmediler
Gönlündeki kederi
Gözündeki yaþý silmediler,
Ayak altýna ipek halý sermediler,
Analar
Vatana kurban,topraða yorgan dediler,
Bayramdan bayrama hatýrlayýp
Seni hep ucuza kurban ettiler,
Yurduna ,yuvasýna kurban olan ana
Sonra unutup seni gittiler,
Kurban sana,hayran sana
Ana ana ana…

Yahya AKSOY



Sosyal Medyada Paylaşın: