ÜZERİME DÜŞME KARANLIK

Üzerime düþme karanlýk

Güneþimin son batýþý

Hiç bir vakit bir daha doðmayýþý

Hafif bir titreme düþtü bedenime

Kimse bilmez mi

Sevdiðim nerede

Bir çok sevdiðim oldu boþ zamanlarda

Bazen rüyalarýma girerler zamansýz

Hiç tutmadýklarý, ellerimi tutarlar

Sonra usulca kaybolurlar

Týpký bir güneþin batýp doðmamasý gibi

Týpký düþmanýn cephe gerisine çekilmesi….

Dünyanýn anlamsýz yaþantýsýnda

Dert etmeyenlerin sahte mutluluklarýnda

Deldim yaramý býçaðýmla

Kan çýksýn, zehir aksýn dedim

Kan kusayým

Zehir saçayým dedim

Olmadý…….

Çünkü vicdan denen hapsin müebbetindeydim

Nasýrlý ellerim tutarken kalemi

Farkýnda olmadan kýrdýlar kalemimi

Ýdam olmak var denizler gibi

Yeniden dirilmek, var olmak anka kuþu misali

Bu ülkede aþk yaþanýr mý?
var mý bir emsali.......?

Gelen gideni aratti, oldum zýr deli

Güneþ batsýn

Yýldýzsýz bir geceye kucak açayým.

Yeri gelir korkarým

Zaman gelir yatarým

Ama karanlýk çökünce bir tek sana yazarým

Sosyal Medyada Paylaşın: