Kaç zaman, kaç serap kaç mevsim sayýsýný bilemediðim saymayý bilmediðim gibi. Ýç kanamam bundan... Ýçimin mahrem kapýlarýna izin veriþim de bundan. Avaz avaz susmam da bundan. Geçen her gününün korkularýmý ayyuka çýkarmasýndan Karadeniz’de yitik bir sandalým þimdi. Bakýr renkli aya seranat yaparken, yalpaladým önceleri. Güneþ doðdu eski sandýklarýma. Kýyýyý göremedim henüz ben sende. Dedim ya yitik ve yýpranmýþ bir sandalým ben Karadeniz’de... Bir ikindi ile akþam arasý þimdi zamanlar. Bilmem ki sen nerdesin! Ben hala sana tutunmak istediðim yitik bir sandalda seni beklemekteyim tutunmalarým için. Yine gel desem sana... Visal için deðil yar! Sensizliðin orucunda ki beni sevindir diye... Gel desem bir kez daha, öyle can gibi öyle sevgi dolu, öyle masum. Yalnýzca hemdem olmak varlýðýna... Davetim bundan, çýrpýnýþým da bundan... Sandalým ya rotam yok yön ararým. Korkum sahilden deðil yar! Hani derdim ya korkum yokluðundan... Çünkü sensizlik
Çöldür bir yitik sandala...
Ayser ÖZBAKIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayser ÖZBAKIR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.