TEKTANEM

Hayat isimli çýnar, içten içe çürüdü;
Gittiðin günden beri sulamadým tektanem...
Hicranýn uygun-adým þafaðýma yürüdü,
Geceyi güne gamsýz ulamadým tektanem...

Mevlâ seni yarattý, doðumdan hikmet kaptým;
Bir ’’kulluk’’ hakkým vardý, yaradanýna taptým.
Yalnýzlýða otuz yýl evsahipliði yaptým,
Sende bir gün misafir olamadým tektanem...

Varlýðýn, hayatýmda tutunduðum son daldý,
-Tektanem-din, ve gittin! ’’Tek’’lik yadigâr kaldý.
Ahvâlimi görenler kendince ibret aldý,
Ben bu kýssadan hisse alamadým tektanem...

Adresin dipsiz kuyu... Söyle yer mi yarýldý?
Gittiðin gün tebessüm dudaðýma darýldý.
Mutluluk denen sazýn son teli de kýrýldý,
Ozan olup vuslatý çalamadým tektanem...

Asýrlarca sevsem de, uzak kaldým çaðýndan;
Yol bulup geçemedim nazlý gönül daðýndan.
Merhamet yoncasýný, özge irem baðýndan
Ne kadar uðraþtýysam, yolamadým tektanem...

Saadet takvimimde hicrî yüzün ezelken,
Efkârý sebil ettim hizmetime özelken.
Zamaný geldiðinde ölmek bile güzelken,
Gidiþinde güzel yan bulamadým tektanem...




Ali Erdinç

Sosyal Medyada Paylaşın: