Kanadı kırılmış can kuşum

içindeydim alnýma çakýlan kaderimin
bir kuþ misali her akþam odamda
kafesten farksýz bu dört duvar
altýnda olsa da ne çýkar
buruk ve acýdan kaplanmýþ
her kelime saklý kalýr boðazýmda
göðsümde çýrpýnan kuþ olur
an be an uçma korkusu


kuþlar...
ne ben özgürüm, ne siz tutsak
tutsak olan þehrimizdir
benlimizi kuþatan bu gerginlik
kanadýmýz kýrýk, gözlerimiz mahzun
gidersek dönüþü olmaz ne çare
bilinmez bu yol, ýssýz ve uzun
söylenmemiþ sözlerim var
yarým kalmýþ,
yalýn kalmýþ sözler…

…bir kulaç atsam karadayým, bir adým atsam denizdeyim,
bir kanat çýrpsam gökyüzündeyim…


zincirler…
her halkasýnda tutsaklýðým
hatýrlamakla yetindiðim anýlar
acýnasý her karenin kalýntýlarý
yalnýzlýk vardý her çizgide
bileklerinde paslanmýþ zincirler
kýrabilecek mi bu kuþ…

uzaklara dair düþüncelerim vardý
yarini arayan, yerini arayan…
henüz kanadý kýrýlmamýþ kuþlar
bir umut adýna uçurduðum kuþlar
düþüncelerim vardý güzelliklere dair
söylenmemiþ sözcüklerim vardý
bir bir düþtü mavi göklerden
çýrpýna çýrpýna can verdiler
yavaþ yavaþ…
geride kalan boþ bir kafes
o kafese hüznü ekiyorum þimdi
boy boy…

Sosyal Medyada Paylaşın: