İşte Hayat.
Dünya bir filim seti, yaþananlar nümayan.
Bu sahnede rol alan, gülenden çok aðlayan.
Hayatýn sarp yolunda, insan yorgun ve bitap,
yaþananlar hayaldir, görülenler bir serap.
Ýki kapýsý var ki, bir birinden karanlýk,
Maziye bak zulumat, atide yok aydýnlýk.
Kimse bilmez rolünün, mahiyeti ne imiþ,
Nereden geliþ sormaz, ne için gönderilmiþ.
Her günde yeni bir rol, bir birine bezeyen,
Ardý arkasý gelmez, bir birini izleyen.
Meçhuller kol geziyor, filmin her sahnesinde,
Kayan bir yýldýz gibi, bir þey durmaz yerinde.
Kimse bilmez nereden, sahneye geldiðini,
Vakit bulup soramaz, nereye gittiðini.
Daldan düþen bir yaprak, deli rüzgâr önünde,
Yapayalnýz kalmýþtýr, kendine geldiðinde.
Ýþte hayat bukadar, baþý ve sonu buymuþ,
Ona gönül verenler, gör nasýl piþman olmuþ.
Gelenler kalamýyor, gidenler dönemez Ha! !
Hayattan tek sermayen, Kurandan bir Fatiha.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.