VEDA SAATİ

Sükûta hapsoldum veda saati,
Sinemde tutuþan közler aðladý.
Ne hatýra kaldý, ne hal, ne ati,
Yerine varmayan sözler aðladý.

Kararan bahtýma kederin nakþý,
Tarumar saçlardý aynaya aksi.
Kahredip dururken hicranýn raksý,
Dermaný tükenen dizler aðladý.

Çýkarken tarifi imkânsýz yola,
Diyemem aczimi kendime bile.
Anlatmak istesem hepsi nafile,
Çaresiz gönlümde gizler aðladý.

Gözlerim yollarda, kulaðým seste,
Azrail yaklaþýr her bir nefeste.
Ruhuma dolarken hüzünlü beste,
Mýzraplar, naðmeler, sazlar aðladý.

Baharlar tükenip gelirken kýþým,
Buðulu gözlerden kaçar bakýþým.
Ana, baba, kardeþ, evlat ve eþim,
Hüzünle sararan yüzler aðladý.

Rahmet kalesinin sarsýlmaz burcu,
Korku ve ümitle yoðrulmuþ harcý.
Kâmil insan olmak kulluðun borcu,
Sonsuzluk yolunda izler aðladý.

Mecnun deðil bendim aþk ile yanan.
Benim cesedimdi ateþle yunan.
Ateþten nâþýmý kaldýrdý cihan,
Sevdayla tutuþan özler aðladý.


Gazi Hüseyin KILBAÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: