Ey Manasına Meftun Bırakan Sırrı Aşk

Yar…
Ne çok sýcaktý,
Ne de ruhumun yalnýzlýðýna
Refakat eden bir ayaz vardý
Sanki kalbimin
Suskun sayfalarýnda
Kaybolan bir nefeslik aþk hicrandý
Ne ikmal ettiðim tecrübeler,
Ne muðlâklýk
Yaþatan o hüzünlü haller ardý
Gönlümün yitik mecrasýnda
Hakikate muhtaç
Olmam nedenli manidardý

Ey manasýna
Meftun býrakan, esrarlý
Nidasýnda savuran aþk nerdesin
Hangi Abidin sahnelenen
Kaderinin insicamýnda
En mübarek bir hecesin
Gönlün yekpareliðinde,
Latifliðin naifleþen mecalinden
Edebi marifetsin, bazen hüzün
Bazen de sürur için tek adressin,
Bahþedilmiþ bir ulviyetsin

Ruhumun
Açýk denizlerinde açýlmýþ
Bir yelkenli
Misali engin ve zarifsin
Sessizliðin her halinde
Efsunlaþan bir gül-i nihalsýn,
Hasretsin, þevksin
Ýnsan için asla vazgeçilemeyen
En zarif ülfetsin
Ve ölümsüzleþensin
Ne tenin, ne nefsin ve ne de
Emelin marifetisin
Sen, akdim için meþksin

Ruhumun
Hicran sayfalarý, senin
Serencamýndan akseden umutlardýr
Sensizlik içinde, ne cennet
Ve ne de cehennem
Hakkýyla anýlan farktýr
Nar bizzat halin
Manalaþan damlalarýnda,
Sevdana açýlan hicrandýr
Kalbin sahibini
Anlamak ve bu manada
Kul olmak aþk için vuslattýr

Gülüp
Geçme bu halime,
Serdettiðim fakirliðin
Edebi niteliksizliðine
Mütehassýslýk kalbimin
Suskunlaþan badirelerinde
Nasip perdesinde
Sinemde uhdeleþen melalimi,
Her vakit titreten
Aþk hali edep derdinde
On an ve vaki olan
Bir zaman içinde sessiz
Ve sakin göçsem sevda ile

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: