Kendini Bulmak
Kayýplar ardýndan koþarken yarýnlara
Kaybolduk mecnun deli aþklara.
Güneþi ararken bulduk en karanlýðý
Çýkmak nasýl, kaybolduk kanarken yalnýzlýða.
Sancýlar çeken yürek, atar kendi içinde
Doðumdan önce bu serzeniþlerle.
Yarýnlar bugünden yazýlýr elbet de,
Bulduðumuz ümitler hayaller ellerimizde.
Evet, zamaný öldüren gene biziz
Hiç doymak bilmeyen koca bir deviz
Hayat kardan bir dað ki; erir durmadan içten
Geçen bir ömür sýzýyor bak ellerinden, yüzünden.
Kýsmet, kader ne dersen de iþte avuçlarýnda
Seçmek olmasaydý eðer neden insan olunur,
Bir çiçek, bir aðaç, bir dað nasýl yürür kendince
Toplayýp köklerini, eteklerini yürü,
Kaderin tercih ettiklerinle yazýlýr.
(Kasým 2010 Ýstanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.