yanaklarýn badem çiçekleri rengiydi Zîlan
gülüþlerinle kýþý rahat geçirirdi daðlar
üzüm vermez baðlar
güvercinlere kol kanat olan insani desteðinle yaprak açardý her bahar
her mevsim huzura sevdalý sözlerinle yeþil görünürdü
caným dediðin deðerler
kanýmdandýr diye sarýldýðýn güzellikler
bakýþlarýn yýldýzlardan kat kat üstün derinlikteydi Zîlan
sana bakan farklý bir dünyayla karþýlaþýrdý
sana yüzünü çeviren maþallah diyen kelimelerle tanýþýrdý
davasý özgürlük
kasasý barýþ kokan
saçlarýn zap suyu uzunluðuydu Zîlan
gür çýkan sesinle kargalar bile susardý
kavuþurdu birbirine dijle ve ferat
ve sayende ayný sofrada
ayný niyette buluþurdu mezopotamya halklarý
ve bütünlüðün yarýnlara bir an önce varma umuduydu Zîlan
ki bu nedenle çocuklar adýný söyleye söyleye oyun oynardý
ki bu sebeple yürekler hakkýný ödemek için þiir yazardý
büyük bir memnuniyetle
kocaman bir evetle