Leyla Düşlemesi...

Yine uzak denizlerden döndü yelkenlim
Yine kara kýþ sonrasý gök kubbene indim
Ben yaralýydým sen bilmezdin

Her bahar esrarlý perdesini sýyýrýp bakardým hayatýna
varýlamaz bilirdim geçtiðin yollar
ardýndan içimde ne güller solardý
ben kanardým sen bilmezdin

Hüznün duyulunca sonsuzluktan
Yaðmurunda aðlardý gökyüzü göz pýnarlarýnýn
Sýrýlsýklam olurdum sen bilmezdin

Matemim olurdu uykusuz geçen tek bir gecen
Oysa bilirdim gözlerinin buðulu karasýndan alýrdý rengini
Ýçimin dehlizlerinde demlenen gecenin karanlýðý
Benim caným yanardý sen bilmezdin

Masumlaþýnca alýnýrdý yalnýzlýðýn
Kalabalýk odalarýn yabancý seslerinden kaçýp
Ýçinde biriktirdiðin bir dünyaya taþýnýrdýn
Sýrça bir saraydý odandaki dört duvar
yaþamdan habersiz alemi seyrettiðin
kavanozda kendini deryada sanan balýk
Ne dünyanýn ne kavozun farkýndaydýn
Sen benim dünyamdýn,sen bilmezdin

Ay ýþýðý vurgundu ay yüzüne
Telaþ ve hasretle eserdi baþýnda meltem
Dokunabilmek için bir anda olsa saçýnýn tek bir teline
Ay sana vurgundu kýskanýrdým, sen bilmezdin

Heyecandan titrerdi bir mum alevi gibi güneþ
Senin gözlerine hasret
Vuslata erebilmek için ilk seherde
Hiç uyumadan hiç dinlenmeden yolunu beklerdi

Ben varolduðun günden beri hala uykusuz
Sen bilmezdin...
Sosyal Medyada Paylaşın: