03.11.2010
Bu gün umudun hüzne çalan yüzünü yazýyorum
Senden uzaklarda
Sessizliðinin çýldýrtan suskunluðu ve yorgun yüreðimde biriken hasretinle.
Özledim diyemiyorum, özlemek suçmuþ gibi, bu adsýz yetim yerde.
Sonra baþýmý dizlerine yasladýðým günler giriyor kanýma, üþüyorum.
Hani ellerin yarýnlarýmýzý iþlerdi, sevdamýzý iþlerdi ya,
Þimdi sadece ellerini düþlüyorum.
Bu cehennem artýðý zamanlar çakýlýrken sýrata
Unuttum çoktan cenneti, ruhumu tutuþturan yangýnlarýnda.
Biliyor musun, hiç bir sevabýn manasý yokmuþ meðer, gözlerinin yokluðu yanýnda.
Hani sen hep derdin ya sabret.
Ýþte bende senin için yaþýyorum, bu dünyaya ibret.
Sanmaki mutluyum, kanarken her yaným, çürümüþken baktýðým yer
Hangi deniz masum görünürki gözüme
Hangi dalga saçlarýn kadar kuvvetle çarpar sandýn þimdi yüzüme.
Çiçeklerin kokusunu unuttum çoktan.
Göðün mavisini, þafakta yükselen güneþi,
Gün dediðin nedir ki .
Her an kapýmdayken gecenin dehlizi.
Ýsyanýn eþiðinde, günahlarýn girdabýndayým.
Gözlerime bakabilsen,
Gözlerimle Azrail’in þakaðýndayým.
Öfkem vuruyor feryatla savrulan her sözüme
Dönmeyeceðin gerçeði bir býçak gibi saplandýkça özüme.
Gücüm kalmadý
Düþüyor omuzlarým.
Seni emanet ettiðim o kara topraðýn yüzüne
Serdar KURT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.