nasýl anlatsam bilmem, bir kadýný sevmiþim, özelmiþim elmiþim... sularý durgunlaþan, insaný yorgunlaþan bir dünyadan gelmiþim... gözlerim bakar gibi, hislerim akar gibi, bir þeyi yakar gibi kendi kendimi yaktým... baðýmda bostanýmda, sevgimin destanýnda, sert rüzgarlarým eser isteme benden tekrar aþkýn resmini sevdam, ölümün diðer adý, sanki seninle vedam... gökten yaðan yaðmurlar, ateþ olacak derler, mekanýkleþen kalbe kirler dolacak derler... biz ki iki bedende tek vuran bir kalp gibi, yaþarýz kalan günü, karanlýk bir köþede, bizleri bulan günü... bunun için kadýným nerede ýþýk görsem, onu hep sen sanýrým bir tabutun içinde, sensizsen uzanýrým... silmek için içimden, karanlýðýn pasýný, bir sana yazabilsem, þiirin en hasýný her gecen dakýkada, bir buz gibi eririm, sanki sana gelirim... aþkýn kelebeðinden, gözünün bebeðinden selamlar hayalimi, alýrým sinyalýmý... yaþamak varlýðýnla...
akdevrim
Sosyal Medyada Paylaşın:
akdevrim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.