iþ
güneşe hasretiz
öyle bir yere düþtük güneþe hasretiz,
rutubetten,nemden hepimiz muzdaribiz,
kuru yer arýyoruz,oturup,kalkmak için,
güneþe hasretiz,gölgelerde üþürüz.
her zaman bulutla kaplandý bu þehirler,
kirletildi,nehirler,yetmedi denizler,
havalara zehiri býraktý, fabrikalar,
güneþe ve havaya hepimiz hasretiz.
her gelen bir çare bulmadan kayboluyor,
dýþardan gelene birazda ayýp oluyor,
her sýkýntý dertleri yine bizi buluyor,
güneþe ve havaya cümlemiz hasretiz
insanlarý rengi bile solgun çaput gibidir,
havalara bakarsan kokusu barur gibidir,
buralarda mekan tutan ,bilmemki ne demeli,
bu garip halimize ,bir çare düþünmeli.
gölgeler, çoðaldý,kurtuluþu yok bunun,
cevabýný bulmaya çalýuþýp,kafa yormalý,
güneþle büyüdük,özgürlük,hüriyetle,
temiz toplum,temiz hava gereklidir bizlere.
idris koþaca istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.