ÇANAKKALE’M

O resim aklýmý baþýmdan aldý,
Vah güzel Türkiye’m, oy Çanakkale’m,
Gönül tellerimde drama çaldý,
Derinden derine duy Çanakkale’m.

Anadan, babadan, yardan ödevli,
Þehit olmak için hepsi görevli,
Kimisi niþanlý, kimisi evli,
Kimi daha tüysüz, toy Çanakkale’m.

O vahþet içinde ekmeði aþý,
Açlýkla sefalet, kanla gözyaþý,
Bize miras kalan topraðý taþý,
Daha hak etmedik vay Çanakkale’m.

Bir gün onlar gibi aþ yiyemedim,
Dolaklar sarýnýp üst giyemedim
Ve fa borcum vardý ödeyemedim,
Her varýmý benden soy Çanakkale’m.

Þehvet köpeðini besle ha besle,
Bizde borç býraktýk, gelecek nesle,
Ey Mehmet’im deki en yüksek sesle,
Sen olsun aslýna, uy Çanakkale’m.

Anmak deðil yýlda bir kere anmak,
Yanmak deðil köze deðmeden yanmak,
Gamsýzlarýn iþi, kandýrmak, kanmak,
Unutmak ne berbat, huy Çanakkale’m.

Çekip aldýn yine beni derine,
Maksat hâsýl olup gelmez yerine,
Selam olsun komutandan erine,
Kanlý savaþlara doy Çanakkale’m.

Ýki dedenin de þehit torunu,
Soyadýyla özdeþ, dertli sorunu.
Yanan ocaklarýn getir korunu,
Yaralý kalbime koy Çanakkale’m.

05.11.2010…Mustafa YARALI

Sosyal Medyada Paylaşın: